تعیین میـزان ایمنی زایـی واکسن ژنی دو گــانه حـامل ژن هـای پروتئین متصل شونده به پریپلاسم و پروتئین ۳۱ کیلو دالتونی لایه خارجی بروسلا ملیتنسیس در موش های بالب ـ سی

تعیین میـزان ایمنی زایـی واکسن ژنی دو گــانه حـامل ژن هـای پروتئین متصل شونده به پریپلاسم و پروتئین 31 کیلو دالتونی لایه خارجی بروسلا ملیتنسیس در موش های بالب ـ سی مقدمه و هدف: بروسلا یک باکتری داخل سلولی اختیاری است که عامل بیماری بروسلوز بوده و می تواند در انسان و دام ها ایجاد عفونت نماید. سویه های تضعیف شده این باکتری نظیر بروسلا ملیتنسیس سویه rev1 و بروسلا آبورتوس سویه های s19 و rb51 هم اکنون به منظور پیشگیری از بروسلوز در دام ها مورد استفاده قرار می گیرند، اما تا کنون واکسن مناسبی علیه بروسلا برای انسان شناخته نشده است. هدف از این تحقیق تعیین میزان ایمنی زایی واکسن ژنی دو گانه حامل؛ ژن های پلاسمید نوترکیب حامل ژن های مسئول سنتز پروتئین متصل شونده به پریپلاسم و پروتئین 31 کیلو دالتونی لایه خارجی بروسلا ملیتنسیس در موش های بالب ـ سی بود. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه تجربی است که بر روی 24 موش بالب ـ سی در تابستان سال 1386 در مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، انجام گرفته است. به این منظور ابتدا با کلون سازی ژن های مسئول سنتز آنتی ژن های مذکور، پلاسمید نوترکیب به عنوان واکسن ژنی تهیه گردید و سپس ، مقدار 100 میکروگرم از آن در حجم 50 میکرولیتر به عضله ران 12 سر موش بالب ـ سی تزریق گردید و از 12 موش بالب ـ سی دیگر نیز به عنوان گروه شاهد استفاده شد که به آنها به صورت مشابه بافر فسفاته نمکی تزریق گردید. این تزریقات در طی 4 مرحله یعنی در روزهایی به فاصله 1، 7،15 و 30 انجام شد و میزان پاسخ ایمنی حاصل علیه بروسلوز به روش الیزا بررسی گردید. برای آنالیز داده ها از آزمون تی و نرم افزار spss استفاده گردید. یافته ها: تزریقات عضلانی این واکسن ژنی دوگانه موجب بروز ایمنی سلولی در موش های بالب ـ سی گردیده و نتایج اندازه گیری میزان سایتوکاین ها از طریق الیزا، نشان دهنده افزایش سطح اینترفرون گاما و تغییرات کم سطح اینترلوکین ـ4 در موش های واکسینه شده در مقایسه با گروه شاهد می باشد(05/0p< ). نتیجه گیری: کاربرد توأم دو آنتی ژن پروتئین متصل شونده به پریپلاسم و پروتئین 31 کیلو دالتونی لایه خارجی بروسلا، قادر به ایجاد ایمنی حفاظتی بالایی علیه بروسلوز می باشد که استفاده از فیوژن پروتئین نوترکیب حاصل از بیان این ژن ها نیز می تواند در راستای بررسی ایمنی زایی علیه بروسلا در تحقیقات آینده مد نظر قرار گیرد.